نورد گرم و سرد در صنعت فولاد
نوردکاری یکی از مهم‌ترین فرآیندهای شکل‌دهی فلزات است که در آن، فلز از میان دو یا چند غلتک عبور داده می‌شود تا شکل و اندازه آن تغییر کند. “نورد گرم و سرد” دو نوع اصلی نوردکاری هستند که در صنعت فولاد کاربرد گسترده‌ای دارند.
نورد گرم
در نورد گرم، فلز در دمای بالایی (معمولاً بالاتر از 925 درجه سانتیگراد) قرار می‌گیرد. در این دما، فلز نرم و انعطاف‌پذیر می‌شود و به راحتی می‌توان آن را شکل داد.
نورد گرم برای تولید محصولاتی با ابعاد بزرگ و ضخیم مانند ریل‌های راه‌آهن، میله‌های فولادی، ورق‌های فولادی و لوله‌های فولادی استفاده می‌شود.
مزایا و معایب نورد گرم:
مزایا:
امکان تولید محصولاتی با ابعاد بزرگ و ضخیم
هزینه‌ی کمتر نسبت به نورد سرد
بهبود خواص مکانیکی فلز
معایب:
دقت کمتر در اندازه و شکل محصول
امکان ایجاد ترک و عیب در محصول
نورد سرد
در نورد سرد، فلز در دمای محیط قرار می‌گیرد. در این دما، فلز سخت و شکننده است و به راحتی می‌توان آن را به شکل‌های پیچیده تبدیل کرد.
نورد سرد برای تولید محصولاتی با ابعاد “کوچک و نازک” مانند ورق‌های فولادی گالوانیزه، لوله‌های فولادی بدون درز، پروفیل‌های فولادی و تسمه‌های فولادی استفاده می‌شود.
مزایا و معایب نورد سرد:
مزایا:
دقت بیشتر در اندازه و شکل محصول
امکان تولید محصولاتی با ابعاد کوچک و نازک
بهبود خواص سطحی فلز
معایب:
هزینه‌ی بیشتر نسبت به نورد گرم
کاهش خواص مکانیکی فلز
تفاوت نورد گرم و سرد
تفاوت اصلی نورد گرم و سرد در “دمای فلز” هنگام انجام فرآیند است. در نورد گرم، فلز در دمای بالایی قرار می‌گیرد که باعث نرم شدن و انعطاف‌پذیری بیشتر آن می‌شود اما در نورد سرد، فلز در دمای محیط قرار می‌گیرد که باعث سخت شدن و شکنندگی بیشتر آن می‌شود.